Yalnızlığın Çukuru
Bölüm 2
İşlerimi ayarladıktan sonra gitmeme hiçbir engel kalmamıştı. Canberk'i aradım ve uçak bileti aldığımı söyledim. 22 Aralık Cumartesi Londraya uçuşum gerçekleşecekti. 2 gün kalmıştı uçuşa, bende o sırada teyzemle son günlerimizi iyi değerlendirmek adına bir yemek organize ettim. Teyzemin kimsesi yoktu, anlaşılan oda yalnızlığı seviyor gibiydi. Yanlış insanlarla olmaktansa yalnız olmak çok daha iyi olduğunu düşünüyorum. Yemek için teyzemi aradım ve akşam onu yemeğe çıkaracağımı haber verdim. Teyzem duygusal olduğu için ağladı. Sizce ben şaşırdım mı? Tabiki hayır.
***
Teyzemi akşam şirin bir restorana götürmüştüm. Çok güldük, eskilerden konuştuk. İkimizde felekten bir gece çaldık. Bu ikimize de iyi geldiğini düşünüyorum. Kendime bavul almam gerekiyordu. Arkadaşlarımın yanına çıktıktan sonra dönüşte alırım diye düşündüm. Gönül isterdi ki bavulumu üniversiteye gitmek için almayı ama kısmet işi bunlar. Evet, söylediğim gibi arkadaşlarımla buluşacağım. Bir grubumuz var: Alara, Batu, Berk, Sude ve ben. Onlara Londraya gideceğimi söyleyince, son günümüzü beraber geçirmek istedik. Buluşma saatimiz yaklaşıyordu. Antalya'nın sahilini tercih etmiştik. Batu güzel gitar çalar, o yüzden ona gitarını getirmesini de söylemiştik. Güzel bir gece olacağından şüphem yok. Sizin de olmasın.
***
Geceden kalmayım. Başımda büyük bir ağrı vardı. Sanırım akşam çok içmiştim. Eve nasıl geldiğimi bile hatırlamıyorum. Teyzemin uyandırmasına kalmadan uyanmıştım. Beni rahatsız etmek istemediğini düşündüm. Kendisi de Altın gününe gitmiş olmalı. Yerimden kalkıp bir ağrıkesici aldım. Onun üzerine hızlı bir şekilde duş aldım. Antalyada son günüm olduğunu düşünüp üzüldüğüm sırada, Londra'nın akıl almaz derecede güzel geceleri aklıma geldi. Hele de Canberk gibi mükemmel bir arkadaşınız varsa gerçekten şanslısınızdır. Akşam 22.00'da uçuşum vardı. Bavulumu hazırlayıp akşamı beklemekten başka işim kalmamıştı. Ee tabi teyzemin günden getirdiği pasta tabağını yemeden gitmeyeceğim kesindi.
Yorum Gönder